ΤΡΑΓΩΔΙΑ.
Οι πρώτες ύλες του τραγικού:
Συγκίνηση.
Η υπέρβαση ενός συναισθήματος το καθιστά τραγικό.
Δεν έχει σκοπό η συγκίνηση.
Η απειλητική ευφορία που αφήνει στο τέλος δεν μπορεί παρά ανεξήγητη να μείνει-πρέπει να είναι ανεξήγητη.
Πένθος.
Η άρνηση για παραίτηση,η αντίσταση στο άλγος: έρωτας του πένθους,που όσο πάει και μεγενθύνεται ως την Πτώση.
Όλα κινούνται στον άξονα του τετελεσμένου.
Και απο αυτό το τετελεσμένο φύτρωσε η συγκίνηση,που πήρε τη καθαρόαιμη μορφή του πένθους.Έκτοτε ό,τι θα συγκλονίζει τον άνθρωπο θα είναι πόνος.Και ό,τι ανασκάπτει τον πόνο θα είναι ηδονικό.
Συγκίνηση.
Η υπέρβαση ενός συναισθήματος το καθιστά τραγικό.
Δεν έχει σκοπό η συγκίνηση.
Η απειλητική ευφορία που αφήνει στο τέλος δεν μπορεί παρά ανεξήγητη να μείνει-πρέπει να είναι ανεξήγητη.
Πένθος.
Η άρνηση για παραίτηση,η αντίσταση στο άλγος: έρωτας του πένθους,που όσο πάει και μεγενθύνεται ως την Πτώση.
Όλα κινούνται στον άξονα του τετελεσμένου.
Και απο αυτό το τετελεσμένο φύτρωσε η συγκίνηση,που πήρε τη καθαρόαιμη μορφή του πένθους.Έκτοτε ό,τι θα συγκλονίζει τον άνθρωπο θα είναι πόνος.Και ό,τι ανασκάπτει τον πόνο θα είναι ηδονικό.